دیدگاه کاربران
دیدگاهی یافت نشد .
همه بوستان زیر برگ گل است
همه کوه پر لاله و سنبل است
فرو رشته از گوش او گوشوار
به ناخن بر از لاله کرده نگار
یکی بنده‌ام با تنی پرگناه
به پیش خداوند خورشید و ماه
همی بوی مهر آمد از باغ او
به دل راحت آمد از هم یاد او
به بد مهری من روانم مسوز
به من باز بخش و دلم برفروز
به بد مهری من روانم مسوز
به من باز بخش و دلم برفروز
ستاره شب تیره یار من است
من آنم که دریا کنار من است
همیشه دلم در غم مهر اوست
شب و روزم اندیشه‌ی چهر اوست
***
دو رخساره چون لاله ان در سمن
سر جعد زلفش شکن در شکن
شب تیره بلبل نخسبد همی
گل از باد و باران بجنبد همی
بخندد همی بلبل از هر دو آن
چو بر گل نشیند گشاید زبان
که پاییز بلبل بنالید همی
گل از ناله ی او ببالد همی
که داند که بلبل چه گوید همی
به زیر گل اندر چه موید همی
نه چون تو خزان و نه چون تو بهار
نه چون تو به ایوان چین بر نگار
که من عاشقم همچو بحر دمان
از اون بر شده مشک تا آسمان
که من عاشقم همچو بحر دمان
از اون بر شده مشک تا آسمان