هزار بار بگفتی نکو کنم کارت
نکو نکردی و از بد بتر کنون کردی
کجا به درگه وصل تو ره توانم یافت
چو تو مرا به در هجر رهنمون کردی
چه بد کردم چه شد از من چه دیدی
که ناگه دامن از من درکشیدی
چه افتادت که از من برشکستی
چرا یکبارگی از من رمیدی
چه خوش باشد که دلدارم تو باشی
ندیم و مونس و یارم تو باشی
دل پر درد را درمان تو سازی
شفای جان بیمارم تو باشی
به غم زان شاد میگردم
که تو غم خوار من گردی
از آن با درد میسازم
که تو درمان من باشی
***
بسا خون جگر جانا
که بر خوان غمت خوردم
به بوی آنکه یک باری
تو هم مهمان من باشی
خوشا چشمی که رخسار تو بیند
خوشا ملکی که سلطانش تو باشی
خوشا آن دل که دلدارش تو باشی
خوشا جانی که جانانش تو باشی
چه بد کردم چه شد از من چه دیدی
که ناگه دامن از من درکشیدی
چه افتادت که از من برشکستی
چرا یکبارگی از من رمیدی