دیدگاه کاربران
دیدگاهی یافت نشد .
یاد زخمای زبون روی دلم...یاد دردای عمیق من به خیر
یاد آتیش بازیای روز و شب...یاد سوز و شعله ور شدن به خیر
تک و تنها تو مسیرتم هنوز...دارم از وحشت جاده می گذرم
می گذرم از همه ی خوب و بَدا...ولی از نبودنت نمی گذرم
حالا هر چی که آزت مونده بَرام...مثل اسم و خاطرَت مقدسه
واسه زنده موندنم بعدِ خدا...یادگاریایی که دادی بسه
یه کمی خسته و تلخ و غم زده...نگرانم واسه روزی که میاد
اما باز تهِ دلم روشنه و...راضیَم به هر چی که خدا بخواد
**
اما حالم خوبه،دلخوشی هام کم نیست
دیگه رو به راهَمو زندگی مبهم نیست