دیدگاه کاربران
دیدگاهی یافت نشد .
شکوه هایت پیش من و خندیدنت با دگری شک ندارم خوانده ای تو دکتری دلبری
رنگ موهایت حنایی دست و پاهایت بلور کرده ای خود را شبیه دختران بندری
میوزد بادِ بهاری بین زلفت وای من حیف آن موها نباشد مانده زیر روسری
گاه و بیگاه از مسیر خانه ام رد میشوی میشوم از درد عشقت رو به قبله بستری
میوزد بادِ بهاری بین زلفت وای من حیف آن موها نباشد مانده زیر روسری
گاه و بیگاه از مسیر خانه ام رد میشوی میشوم از درد عشقت رو به قبله بستری
***
قبله آغوش گرمت را نپوشانی اگر میکشاند هر مسلمان را به سمت کافری
روی فنجان مانده بر جا رد لبهایت هنوز این روا باشد عزیزم اینچنین دل میبری
میوزد بادِ بهاری بین زلفت وای من حیف آن موها نباشد مانده زیر روسری
گاه و بیگاه از مسیر خانه ام رد میشوی میشوم از درد عشقت رو به قبله بستری
میوزد بادِ بهاری بین زلفت وای من حیف آن موها نباشد مانده زیر روسری
گاه و بیگاه از مسیر خانه ام رد میشوی میشوم از درد عشقت رو به قبله بستری