وقتی جنگ میشه شاید یه روزی آفتابی باشه گنجشک روی سیم برق عاشق
پرنده هایی که امروز روی سیم برقن رو درختا آواز میخوندن از تو سینه قبلا
وقتی جنگ میشه پیر مردا شطرنج بازی میکنن با هم زیر برگای دخرتی که
خاطرات جنگ جهانی رو تنش باقی مونده از وقت جوونی
وقتی جنگ میشه مادرا لقمه میگیرن واسه بچه هاشونو نخبه میبینن
دوتا عاشق با هم عشق بازی میکنن و گوش میدن آهنگ
تا یه عده جای پاشونو سفت کنن تا یه گوشه قانونو خفت کنن
قانون یه مرد بی پدر مادره یه زنه که ده تا مرد زیر سر دارتش
وقتی جنگ میشه هنوز درختا شکوفه میدن هنوز یکمی باقی مونده از شکوه میهن
از بدهیام کم نشده میتونم حرفامو بگم به خیلیام بر نخوره
جنگ عاشقارو راه دور میبره جنگ یه مرد کوره بی زنه
جنگ میدونم که حرف زور میزنه جنگ دل مادرمه که شور میزنه
وقتی جنگ میشه واست از کجا بگم دیگه لازم نیست حرفامو تو پستو جا بدم
تو رئیسی من مشاورم من خو شاعرم جنگ بشه من کجا برم
فکر جنگ من رو سرگرم موسیقی کرد نبودم بگو شعرای من مو سیخ میکرد
نبودم شاید یه روزی شعرامو چاپ کنید نبودم شاید یه روزی عکسامو قاب کنید
***
الان تو ذهنتون منو بد مجسمم کنید نبودم تو این شهر یه مجسمه ام
گنج جنگو برعکس خوندن مارو فرستادن جلو اونا در قصر موندن
میبینم دولتا خوشحالن ملتا مچالن به قیمتا دوچارن هنوز حرص میزنیم
هنوز تو صفیم کپونو ارث میبریم هنوز میبینم پدرم تو تلویزیون
دست تکون میده و کنار مجسد خرمشهر هر وقت نشون میده
جنگید جانباز شد انگار جوکه که بعد از جنگ تو همین رژیم اعدام شده
ایران یعنی شیله پیله شیشه خورده ایران زمانی شیر پیر بیشه بوده
به هرجا که برسی ندارن چشم دیدن منم موندم چون داشتم عشق میهن
میگن برو چی داره واست اون شهر انتهاش میگن منم ببین کجاست هوشنگ ابتهاج
من نسلیم که خاطراتم آژیر جنگ بود جواب اعتراضاتم شد ماشین سرکوب
همه از خدا خواستن از خودم میپرسم یعنی جنگو از خدا خواستن
یه عده ماهو میبینن شاه که رفته چرا سراغ شاهو میگیرن
اگه امروز رو سرمون ما تاج نداریم واسه اینه به چشم آبیا باج ندادیم
خودمو مرد جنگ نمیدونم جنگ ننگه واسه قافیه لنگ نمیمونم
به دیوارا پستر میزنن روز کنسرتمه واسم یه ارکست میزنن
اگه تو این راه آرزوهامو به گور ببرم یه روز میگن بباره نور به قبرم
میگه
من یه نسل سوختم بزار تو خاکستر بلولم
نه بمونم