دیدگاه کاربران
دیدگاهی یافت نشد .
توو بارون همیشه قدم میزدیم زمین زیر پامون نفس میکشید
از ابر سپیده پر از حس شعر صدای خوش خنده رو میشنید
توو قلبم دیگه حس غم جا نداشت تو پر کرده بودی همه قلبمو
ولی روزگارم تورو خط زد و با دستاش نوشت نسخه ی دردمو
کنارم نبودی غمامو ببینی همه مرگ اون خنده هامو ببینی
کنارم نبودی شدم سرد و تنها همه همدمم شد سیاهی شبها
کنارم نبودی که دردم ببینی تب سرد دستای سردم ببینی
کنارم نبودی که اشکم ببینی به پای دلو حرف قلبم بشینی
**
چقدر ساده مردم توو تنهاییام همون لحظه که لمس دستات نبود
چقدر روحمو توو خودم کشتمو ی خط هم از اون شعر چشمات نبود
که آرامشو جا کنه توو دلم که صد بار از درد تو نشکنم
که روحم دوباره بشه زنده و نشه هر غمت زخم روی تنم
کنارم نبودی غمامو ببینی همه مرگ اون خنده هامو ببینی
کنارم نبودی شدم سرد و تنها همه همدمم شد سیاهی شبها
کنارم نبودی که دردم ببینی تب سرد دستای سردم ببینی
کنارم نبودی که اشکم ببینی به پای دلو حرف قلبم بشینی