دیدگاه کاربران
دیدگاهی یافت نشد .
هنوزم جای انگشتات روی برگای گلدونه گلدونی که توو این خونه همیشه تازه میمونه
هنوزم عکس دیدارت رو قاب سرد چشمامه تو که نیستی صدای تو مثه ی سایه همرامه
هنوزم بوف تنهایی نه میگریه نه میخونه دل خوش باورم انگار تورو برگشته میدونه
برای دفتر شعرم کلام تازه بودی تو برای اوج آغازم ی هم آوازه بودی تو
ولی افسوس که این احساس فقط در سینه ی من بود
نفهمیدم که دست دوست سلاح تیز دشمن بود
هنوزم بوف تنهایی نه میگریه نه میخونه دل خوش باورم انگار تورو برگشته میدونه
تو که نیستی دل من مثه گلای پرپره تو که نیستی همه جا گریه با من همسفره
تو که نیستی با دلم تک و تنها میشینم چشمای قشنگ تو لای ابرا میبینم
هی میخوام دست بذارم ابرا رو پاره کنم تا سحر نگات کنم غممو چاره کنم
تو که نیستی خونمون مثه ی قاب خالیه هنوزم جای پاهات روی گلای قالیه
بازم شب اومد منتظرت نشستم بازم سحر شد دیده هنوز نبستم
بازم شب اومد منتظرت نشستم بازم سحر شد دیده هنوز نبستم
من ی عمره چشم براهم چشم براه اون نگاهم تو بیا با اون نجابت پاک کنم گرد گناهم
تو از طلوع صبحی توو شعر التماسم غبار راه دورت نشسته رو لباسم
من از تن تو تردم خالیه دست سردم کوه نمک توو چشمات پاشیده روی دردم
الهی غرورت حرزیم خونه باشه توو باغ دل تو هزار جوونه باشه
الهی غرورت حرزیم خونه باشه توو باغ دل تو هزار جوونه باشه
***
من ی عمره چشم براهم چشم براه اون نگاهم تو بیا با اون نجابت پاک کنم گرد گناهم
تو از طلوع صبحی توو شعر التماسم غبار راه دورت نشسته رو لباسم
من از تن تو تردم خالیه دست سردم کوه نمک توو چشمات پاشیده روی دردم
الهی غرورت حرزیم خونه باشه توو باغ دل تو هزار جوونه باشه
الهی غرورت حرزیم خونه باشه توو باغ دل تو هزار جوونه باشه