دیدگاه کاربران
دیدگاهی یافت نشد .
کاش چون پاییز بودم کاش چون پاییز پاییز بودم
کاش چون پاییز بودم کاش چون پاییز خاموشو ملال انگیز بودم
برگهای آرزوهایم یکا یک زرد میشد آفتاب دیدگانم سرد میشد پیش رویم چهره ی تلخ زمستان جوانی
پشت سر آشوب تابستانو عشقی ناگهانی سینه ام منزلگه اندوهو درد و بد گمانی
کاش چون پاییز بودم کاش چون پاییز پاییز بودم هی ناگهان طوفان اندوهی به جانم چنگ میزد
اشکهایم همچو باران دامنم را رنگ میزد و چه زیبا بود اگر پاییز بودم
وحشی و پور شور و رنگ آمیز بودم شاعری در چشم من میخواند شعری آسمانی
در کنار قلب عاشق شعله میزد در شرار آتش دردی نهانی نغمه ی من همچو آوای نسیم پرشکسته
عطر غم میریخت عطر غم میریخت بر دلهای خسته بر دلهای خسته
پیش رویم چهره ی تلخ زمستان جوانی پشت سر آشوب تابستانو عشقی ناگهانی
سینه ام منزلگه اندوهو درد و بد گمانی کاش چون پاییز بودم کاش چون پاییز پاییز بودم هی
***
وحشی و پور شور و رنگ آمیز بودم شاعری در چشم من میخواند شعری آسمانی
در کنار قلب عاشق شعله میزد در شرار آتش دردی نهانی نغمه ی من همچو آوای نسیم پرشکسته
عطر غم میریخت عطر غم میریخت بر دلهای خسته بر دلهای خسته
پیش رویم چهره ی تلخ زمستان جوانی پشت سر آشوب تابستانو عشقی ناگهانی
سینه ام منزلگه اندوهو درد و بد گمانی کاش چون پاییز بودم کاش چون پاییز پاییز بودم هی