دیدگاه کاربران
دیدگاهی یافت نشد .
دلم با تمام دردهای عشق آشناست
تنم با همه ی زخمهای عاشقی یکیست
بی رحمانه تر از تو هیچکس دلبستگی هایم را شکنجه نداد
با این همه ظلم اما مثل من هنوز کسی عاشق نیست
دوست داشتن تو عاشقانه ترین احساس من است
و همه ی کلمه های نوشته هایم سوگوار دلتنگیست
سنی ندارم اما از موی سپیدم پیداست
دلم در آستانه ی هزار سالگیست
میجنگم با بی تو به سر کردن اما میدانم
سهم من از ادامه ی تنهایی ها همین تنهاییست
از وقتی با نبودنت از زندگیم سیر شدم
آینه نبود ببینم وای شکسته و پیر شدم
جای موندنم نبود به گریه تبعید شدم
تو رویاهای ناتمومت موندم و ناپدید شدم
بعد تو این شکستنام منو بدبین کرد
بعد از تو هر کی منو دید تو رو نفرین کرد
جایی برای ماندنم نذاشتی اما
من این خرابه ی نا امن را ترک نمیکنم
با اینکه حرف از من نمیشنوی اما
در گفتن دوستت دارم هایم به تو شک نمیکنم
مثل کودکی بازیگوش میدوی نمی مانی کنارم نمیشینی
تا به سنگ میخوری گریه میکنی برمیگردی
آرام میشوی کنارم و بعد مرا نمیبینی
قبل از این فقط تو بودی و من
بازی تو با من بود و میرفتی تا پیدایت کنم
برای سرگرمی تو بازی با من کهنه شد
تا اینکه حال باید از دور کنار هم بازیهای تازه تماشایت کنم
جایی برایم نمانده اما اشتباه تو را که میبینم میمانم
چون باز به سنگ میخوری از این بازی
و راه خوب شدنت را من فقط میدانم
لعنت به من که تو دلم مهرتو کاشتم عشق من
کاشکی بعد از تو هنوز دوست نداشتم عشق من
کاشکی همین لحظه ی سرد مرگ من از راه برسه
خدا صدامو بشنوه صدای اونکه بی کسه
بعد تو این شکستنام منو بدبین کرد
بعد از تو هر کی منو دید تو رو نفرین کرد
***
لعنت به من که تو دلم مهرتو کاشتم عشق من
کاشکی بعد از تو هنوز دوست نداشتم عشق من
کاشکی همین لحظه ی سرد مرگ من از راه برسه
خدا صدامو بشنوه صدای اونکه بی کسه
بعد تو این شکستنام منو بدبین کرد
بعد از تو هر کی منو دید تو رو نفرین کرد