دیدگاه کاربران
دیدگاهی یافت نشد .
من از هزار سال خستگی-ز کنج زندون اومدم
دلم کویر غربته-به عشق بارون اومدم
غرور تیکه تیکمو-می خوام که مرهم بذارم
غصه های یه عمرمو-رو دوش عالم بذارم
من پی دست پاکی ام-غبار قلب پیرمو
پاک کنه و رها کنه-رویا های اسیرمو
می خوام که از یاد ببرم-هرچی ازم گرفته شد
می خوام فراموش بکنم-هرچی رشتم پنبه شد
خنده تلخ آدما-از دلخوشی نیست
گاهی شکستن دلی-کمتر از آدم کشی نیست
گاهی دل اونقدر تنگ میشه-که گریه هم کم میاره
یه حرف خیلی ساده هست-گاهی چقدر غم میاره
بالا رفتیم ماست بود-اون پایینا دوغ بود
غصه عشق ساده-انگار همش دروغ بود