دیدگاه کاربران
دیدگاهی یافت نشد .
میگفتم با خودم دیگه بریدم دیگه به آخر جاده رسیدم
نفس های ضعیف آخریم بود فقط غم تنهاییمو …
تموم لحظه هام حسرت و افسوس من و بغض و شب و سوسوی فانوس
تو وقتی که همه تنهام گذاشتن دلم کندن پا روش گذاشتن
تو روزایی همه دوری و دوری هزار سال خستگی عمری صبوری
روزی که حتی سایه م دشمنم بود تو لحظه ای که وقت رفتنم بود
یکی پیدا شد و قفس رو باز کرد تو اوج بی صدایی ها صدا کرد
یکی اومد که دوست داشتم میفهمی من و از اون منه مرده جدا کرد
**
نمیخوام که بره هیچوقت ز دستم فقط اون میدونه که خیلی خستم
همه گلدونا رو دوباره جون داد گلای بی زون باز زبون داد
تو روزایی که وقت مردنم بود روزای سخت حسرت خوردنم بود
تو وقتی که نفس یاری نمیکرد همش اشک و همش رنگ و همش درد
تو روزایی همه دوری و دوری هزار سال خستگی عمری صبوری
روزی که حتی سایه م دشمنم بود تو لحظه ای که وقت رفتنم بود
یکی پیدا شد و قفس رو باز کرد تو اوج بی صدایی ها صدا کرد
یکی اومد که دوست داشتم میفهمی من و از اون منه مرده جدا کرد