دیدگاه کاربران
دیدگاهی یافت نشد .
یه پیکان قراضه
کنارِ اتوبان
داره خواب می بینه
یه پیکانِ بی چرخ
که بازم تو رؤیاش
پُرِ سرنشینه
غرورش شکسته
به جای چراغاش
دو تا حفره مونده
کی میدونه اونُ
زمونه چه جوری
تا این جا کشونده؟
چه راهایی رفته
چه روزایی داشته
چه چیزایی دیده
با ترمز گرفتن
چه خط و نشونا
رو جاده کشیده
عجب خاطراتی
تو مغزِ فلزیش
دارن رژه میرن
***
نمیذاره هرگز
که این دلخوشی ها
تو قلبش بمیرن
چه روزا تنش رو
با گُل ها پوشوندن
برای عروسی
یه شب ها تنِ اون
تو جاده شده یه
اتاقِ خصوصی
چه قدر بچه ها رو
رسونده دبستان
زیرِ برف و بارون
تو چه کوچه هایی
سرک می کشیده
به فرمانِ فرمون
چقدر روبرو رو
می دیده مبادا
یه گربه تلف شه
چقدر غصه داشته
که تو پمپِ بنزین
گرفتارِ صف شه
واسه هم مدل هاش
چه بوقای کشدار
که تو سینه داشته
از این پاسبونا
وُ برگِ جریمه
چقدر کینه داشته
حریصِ یه جاده س
از این جا تا رؤیا
بدونِ توقف
نه از شب می ترسه
نه از شیبِ دره
نه حتی تصادف
یه پیکان قراضه س
ولی توی رؤیاش
هنوزم جوونه
خیالش میتونه
بازم توی جاده
یه کله برونه
خیالش هنوزم
موتور مونده باقی
تو صندوقِ سینه
یه پیکان قراضه
کنارِ اتوبان داره
خواب میبین