زندونی دلش میگیره
پشت این درهای بسته
همه دیوار وجودش
دلش از قصه شکسته
زندونی دلش میگیره
عجب دنیای کوچیکی از اینجا
عجب شهر غریب و بی عبوری
یکی ….. یکی توی سالن
یکی خوابیده روی تخت تاریک
پشت میله های زندان
همه چی رنگه عذابه
بد جوری تلخ و گرفتس
حال زندونی خرابه
تیکه تیکه میسوزه
ذره ذره میپوسه
ذره ذره میپوسه
تیکه تیکه میسوزه
چشم پر از اشکشو
به دیوار ها میدوزه
آجر های دیوارو میشماره دونه دونه
میله های زندون درد اونو میدونه
آجر های دیوارو میشماره دونه دونه
میله های زندون درد اونو میدونه
خسته از روزهای رفته
با چشای خیس و گریون
از خدا میخواد نمونه تا ابد گوشه ی زندون
تا ابد گوشه ی زندون
حسرت یه عفو ساده
حسرت یه ذره خورشید
حسرت روزی که جز مهر جز خوشی چیزی نمیدید
چیزی نمیدید
حسرت یه عفو ساده
حسرت یه ذره خورشید
حسرت روزی که جز مهر جز خوشی هیچی نمیدید
حسرت یه عفو ساده
حسرت یه ذره خورشید
حسرت روزی که جز مهر جز خوشی هیچی نمیدید
آجر های دیوارو میشماره دونه دونه
میله های زندون
آجر های دیوار و میشماره دونه دونه
میله های زندون درد اونو میدونه
آجر های دیوار و میشماره دونه دونه
میله های زندون درد اونو میدونه
ذره ذره میپوسه تیکه تیکه میسوزه
چشم پر از اشکشو به دیوارها میدوزه
نه نمیدونه تو دنیا چند روز دیگه مهمونه
میله های زندونم درد اونو نمیدونه
نمیدونه تو دنیا چند روز دیگه مهمونه
میله های زندون درد اونو نمیدونه