دیدگاه کاربران
دیدگاهی یافت نشد .
فصل نوبهاره دنیا لاله زاره
لبخند گل و چهچهه زیبای هزاره(بلبل)
سور و سات عروسی
کل و چاک (کف زدن )و روبوسی
بساط قلیان و برکه(نقاب) و جلبین ولونه خوسی
لوطی (مطرب) و ساز و شروه دیگه از یاد ها رفته
لچک (لباس محلی )و لنگ و نعلین دیگه از مد افتاده
دهل و کسر با رنگی (دف) حمام و سر تراشی
عروس نو با داماد امیرن با شاباش
ساخته عروس خوشبخت روی سر مام داماد
ذکر خدا وشکرش که باشید هر دو دلشاد
برنجی رفتن پا زیارت
نذر ودعا و یاره نیاز بکن به حاجت
**
یک وقت و روزگاری
آوازه خونی می خوند
صداش تو قلب مردم
لحظه به لحظه می موند
از عشق و از صداقت از عالم رفاقت
از خوبی و از احساس
از لاله و گل یاس
می خوند برای مردم از عشق و مهربونی
قصه می گفت به اونا از عشق آسمونی
می خوند و دلخوشم بود از خوندنش به مردم
نذاشتنش بخونه بمونه پیش مردم
نمی خواستن بمونه حسودای زمونه
چه تهمت ها که گفتن تا که اصلا نخونه
نمی خواستن که باشه بمونه تا همیشه
بمونه تا دوباره کنده بشه از ریشه
اما خدا باهاش بودشاهد قصه هاش بود
اومد و در پناهش آوازه خون بازم خوند
خدا می خواست که باشه بخونه و بمونه
حسودو رو سیاه کرد اون نه خود زمونه